پس از برنامه‌ریزی ادغامی، کمی ریزتر شده و برنامه ای برای بازه ی کوتاهتر تولید تک تک محصولات (ترجیحاً هفتگی) را تهیه می‌کنیم. یعنی زمان یا پریود برنامه‌ریزی را کوتاه‌تر و دقیق‌تر می‌کنیم و اینکه دیگر فقط با خانواده محصول کار نداریم، بلکه سراغ تک تک محصولات خواهیم رفت.

خروجی این مرحله MPS یا Master Production Schedule یا بعبارتی زمان‌بندی اصلی تولید خواهد بود. یعنی این‌که مشخص کنیم از هر محصول چقدر و در کدام هفته باید تولید شود. (می‌تواند هر روز باشد بسته به اینکه پریودهای زمانی را چطور از اول کوچک تر در نظر بگیریم).

مثالی را که در بخش برنامه‌ریزی تولید ادغامی برایتان زدیم را در نظر بگیرید: دو خانواده محصول داشتیم یکی تلویزیون و دیگری ضبط صوت.

در حال حاضرقصد داریم زمان‌بندی اصلی تولید تک تک محصولات خانواده تلویزیون را محاسبه کنیم.

قدم ۱٫ دیرترین زمان (هفته) شروع تولید را برای هر کدام از محصولات با توجه به موجودی ابتدای دوره در دسترس تعیین می‌کنیم:

جدول زیر اطلاعات مربوط به سه نوع محصول (سه نوع تلویزیون) که میزان تقاضا را در هفته‌های مختلف در نظر گرفته و در ابتدا حالتی است که فرض کنیم تولید نداشته باشیم، کمبود موجودی را محاسبه می‌کند :

پس در حالت معمول، زمان تولید برای محصول ۱ و ۳ باید اول هفته اول باشد و زمان مورد نیاز برای تولید محصول ۲ می‌تواند از اول هفته سوم شروع شود (زیرا تا آن زمان موجودی داریم).

تا اینجا فهمیدیم که چه زمانی نیاز به شروع تولید داریم. اما چرا این برنامه ارائه شده؟ یعنی مثلا در مورد تلویزیون نوع ۱ چرا به جای دو هفته متوالی ۱۷۰ عدد دقیقا به میزان مورد نیاز در هر هفته تولید نشده است؟ حتی می‌توانستیم همه مقدار مورد نیاز را در هفته اول تولید کنیم.

برای پاسخ به این سوال باید با در نظر گرفتن ظرفیت ماشین آلات و نیروی انسانی برنامه بهینه‌ای برای تولید پیدا کنیم که در بخش بعدی و با استفاده از “تخمین سرانگشتی ظرفیت تولید مورد نیاز” یا “RCCP” این کار را انجام می‌دهیم